My Web Page

Quid est enim aliud esse versutum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Duo Reges: constructio interrete. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quod iam a me expectare noli. Summus dolor plures dies manere non potest? Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quid censes in Latino fore? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nihil illinc huc pervenit. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Quis hoc dicit?
An haec ab eo non dicuntur?
Quonam modo?
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Sullae consulatum?
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe
iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.
Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
  1. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
  2. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.